Focale Dystonie

Muziek, het kwam weer even dichterbij in het vorige hoofdstuk. Spontaan een simpel maar toch zo’n doeltreffend loopje uit je vingers toveren, een minuscule improvisatie op een hersenspinseltje. Na de warming-up, het rekken van de spieren, de 10 kleine sessies met spalk kwam vervolgens mijn ‘speelkwartier’ dat uitgebreid mocht worden naar 3 uur vrij spelen, als mijn lichaam dat aankon. Dat aantal uren haalde ik vroeger wel 3 maal op een dag, maar sinds ik

Het was 21 maart 1909 toen de timmerlieden van ons huis een boodschap achterlieten op een stukje kraalschroot en vastspijkerden achter het plafond. Wat is tijd dan toch een relatief begrip. Naast de prachtig geschreven teksten vond ik op die plankjes vooral nog meer geduld om te revalideren. Blijkbaar moest dit dus zo zijn en als iets zo moet zijn, moet het zo zijn. Mijn eigen woorden van vroeger als iemand mij durfde te vragen

 Heerenveen, 19 juni 2015 Iedereen kent de tijden in het leven dat er veel voorbij komt. Soms zoveel dat het achteraf lijkt alsof de tijd even stil heeft gestaan. Het zou immers de enige manier zijn geweest om alle indrukken bij te kunnen houden. De tijdspanne waarin dit alles heeft plaatsgevonden doet je dan ook versteld staan als je alles eenmaal weer op een rijtje hebt gezet. Mocht deze tijdsillusie vooraf in te zetten zijn dan had menigeen hiervan

Terrassa, woensdag 6 mei 2015 Al gedurende een hele poos tuur ik door het raam op zoek naar de eerste zin van mijn blog en bekijk het mooie door de zon beschenen Valparadis park. Een warm gevoel krijg ik van het prachtige uitzicht omdat dit uitzicht, dat dankzij al de tsjilpende vogels en spelende kinderen zelfs vrolijk klinkt, voor altijd verbonden zal zijn aan het verbeterde uitzicht op mijn toekomst. Er zijn alweer kleine vorderingen gemaakt en

                                                                                Terrassa (Spanje) woensdag 29 april 2015 Vanochtend werd ik wakker met de blijde gedachte dat ik alweer voor de derde dag op rij zonder de symptomen van dystonie zou kunnen werken. Het bijna onmogelijke is waar en ik kan nauwelijks geloven dat me dit echt overkomt. Met veel plezier begin ik ’s ochtends vroeg aan de wandeling naar het instituut, die me net iets meer dan 20 minuten kost mits ik stevig door loop, door